تأثیر پوترسین و شوری بر ویژگی های مورفولوژیک، بیوشیمیایی و رنگیزه های گیاه همیشه بهار (calendula officinalis l.)

برای بررسی تأثیر تنش شوری و پوترسین بر برخی ویژگی های مورفولوژیک، بیوشیمیایی و رنگیزه های گیاه همیشه بهار، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل چهار سطح کلرید سدیم (1، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر) و سه سطح پوترسین (صفر، 1 و 2 میلی‏مولار) در گلخانه انجام شد. کلرید سدیم به صورت کاربرد خاکی و تیمار پوترسین به صورت محلول پاشی برگی بود. نتایج نشان داد که شوری کلیه پارامترهای رویشی و رنگیزه ها را به طور معنی داری کاهش داد؛ ولی میزان قند احیاء برگ و ریشه را افزایش داد. کاربرد پوترسین باعث افزایش کلیه پارامترهای بیوشیمیایی و رنگیزه های همیشه‏بهار شد؛ ولی بر تعداد و قطر گل تأثیر معنی داری نداشت. محلول پاشی 2 میلی مولار پوترسین تحت شوری 9 دسی زیمنس بر متر، به ترتیب وزن تر گل، وزن خشک شاخساره، کلروفیل a، کلروفیل کل، کاروتنوئید گلبرگ و قند احیاء برگ را به میزان 29، 27، 35، 32، 17 و 15 درصد نسبت به عدم مصرف پوترسین افزایش داد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، کاربرد پوترسین موجب بهبود ویژگی های رشدی، بیوشیمیایی و رنگیزه های گیاه همیشه‏بهار تحت تنش شوری شد.